WYGLĄD

Włosy: blond, długie do pasa

Oczy: wypukłe, koloru szarego, z wysoko położonymi brwiami, co nadawało Lunie wygląd wiecznie zdziwionej osoby

Cechy charakterystyczne: rozmarzone spojrzenie, wygląd marzycielki, która na pewno nie stąpa twardo po ziemi


RODZINA

Ojciec: Ksenofilius Lovegood, redaktor naczelny Żonglera

Matka: wiadomo o niej tylko tyle, że zmarła w 1990 roku, kiedy Luna miała 9 lat

Rodzeństwo: nie ma

Małżonek: z wiadomości udostępnionych przez J.K. Rowling dowiadujemy się, że Luna poślubiła niejakiego Rolfa Scamandera

Dzieci: bliźniaki, Lorcan i Lysander

Dom: bardziej przypominający pojedynczą wieżę znajdującą się na szczycie wzgórza, kilka kilometrów na północ od miejscowości Ottery St. Catchpole, gdzie mieszkali Weasleyowie

Rok urodzenia: 1981

Dom: Ravenclaw

Patronus: zając

Zainteresowania: pasją Luny były magiczne stworzenia

Bitwy: brała udział w bitwie o Departament Tajemnic i w Bitwie o Hogwart

Kariera: Luna została sławną przyrodniczką, odkryła i poddała klasyfikacji wiele nowych gatunków zwierząt. Nigdy jednak nie znalazła chrapaka krętorogiego.

Znaczenie imienia
"Luna" - po łacinie słowo to oznacza "księżyc" (stąd "lunatyk"), a w angielskim "lunatic" to "wariat", "obłąkany", natomiast "loony" to "pomyleniec", "dziwak". Dlatego Lunę nazywano złośliwie "Loony", czyli "Pomyluną".


Luna była czarownicą uczącą się na tym samym roku, co Ginny Weasley. Przez swoich szkolnych kolegów była odbierana jako osoba nieco dziwna. Uczciwie zasłużyła na swoją reputację: w najmniejszym stopniu nie zachowywała się tak, jak inne dzieci. Ubierała się w niezwykły sposób, otwarcie głosiła swoje dziwaczne poglądy, sprawiała wrażenie osoby, która kompletnie nie wie, co w danym momencie dzieje się wokół niej. Miała mylne poczucie odpowiednich zachowań społecznych, np. na mecz Quidditcha, na który inni uczniowie ubierali się w barwach swoich domów i zabierali ze sobą transparenty, Luna zakładała na głowę "kapelusz" o naturalnym kształcie i wielkości głowy lwa i który ryczał w sposób niezwykle realistyczny. Kiedy do jej obowiązków należało komentowanie meczu, zupełnie nie zwracała uwagi, na to, co działo się na boisku (w tym na punktację dla poszczególnych domów), opowiadając słuchaczom o niezwykłym kształcie chmur czy bezmiarze błękitnego nieba.

Luna odziedziczyła po ojcu bardzo otwarty umysł, a tym samym wiarę w wiele niezwykłych rzeczy - często takich, które w rzeczywistości nie istniały. Dziewczyna miała również nadzwyczajne nawyki, takie jak: noszenie różdżki za uchem i zakładanie różnych przedmiotów, jak naszyjnik zrobiony z korków od piwa kremowego, czy rzodkiewki w uszach w roli kolczyków.

Nasza sympatyczna marzycielka często była obiektem żartów. Jej osobliwe zwyczaje i niecodzienne przekonania uczyniły z niej doskonały cel do dokuczania i wyśmiewania. Za plecami była nazywana "Pomyluną". Inni uczniowie kradli jej rzeczy przez cały czas trwania roku szkolnego, więc Luna była zmuszona do rozwieszania ogłoszeń, prosząc o zwrot przedmiotów. Przez te wszystkie lata dziewczyna zaskakiwała jednak swoją wyjątkową cierpliwością, akceptacją i wyrozumiałością. Nie chciała z nikim walczyć ani kłócić się, chociaż na pewno zdawała sobie sprawę z wielu zaczepek. Wiedziała o tym, że jej przezwisko brzmi "Pomyluna", ale wyjawiła Harry'emu ten fakt w bardzo rzeczowy sposób, zupełnie niewzruszona. Uważam, że to naprawdę godna naśladowania, wspaniała postawa: Luna nie bała się być sobą, pomimo przykrości, które często spotykały ją ze strony innych.

Harry pierwszy raz spotkał Lunę w Ekspresie Hogwart 1 września 1995 roku. On, Ginny i Neville dzielili z Luną przedział w pociągu. Czytała egzemplarz Żonglera do góry nogami. Poinformowała pasażerów, że jej ojciec jest redaktorem naczelnym tejże gazety. Żongler był uważany w świecie czarodziejów za żart. Luna śmiała się odrobinę za głośno; gapiła się na inne dzieci i na pewno była bardzo osobliwym towarzyszem podróży.

Luna widziała testrale - magiczne stworzenia, które były w stanie zobaczyć tylko te osoby, które widziały czyjąś śmierć. Dziewczyna w wieku dziewięciu lat była świadkiem śmierci matki. Kiedy Harry również ujrzał testrale, poczuł do Luny coś w rodzaju sympatii. W ciągu kolejnych lat dziewczyna udowodniła, że jest wierną i oddaną przyjaciółką. Z wyjątkiem jej własnego domu, Ravenclawu, aktywnie wspierała Gryffindor. Podczas trwania tyranii Dolores Umbridge, wstąpiła do Armii Dumbledore'a.

Prawdopodobnie "chwila chwały" Luny Lovegood nadeszła na końcu piątego roku nauki w Szkole Magii i Czarodziejstwa. Harry miał przeczucie, że jego ojciec chrzestny znajduje się w wielkim niebezpieczeństwie. To właśnie Luna wymyśliła sposób, w jaki dostali się do Ministerstwa Magii.

Dziewczyna sprawiała wrażenie dużo spokojniejszej i zrównoważonej, niż reszta swoich rówieśników. Zdawała się być oderwana od rzeczywistości i od tego, co działo się wokół niej. Jej dziwne, głębokie przekonania o wielu śmiesznych rzeczach nie były rozumiane ani akceptowane przez otoczenie, ale ona sama zupełnie się tym nie przejmowała. Na początku szóstego roku nauki w Hogwarcie była już bardzo zaprzyjaźniona z Harry'm, Ronem i Hermioną.

Luna mieszkała wraz z ojcem w domu, który przypominał wieżę, niedaleko wioski Ottery St. Catchpole. Wnętrze posiadłości było urządzone niezwykle ekstrawagancko, jak zresztą można było się tego spodziewać po rodzinie pokroju Lovegoodów. Na suficie swojej sypialni młoda Krukonka namalowała twarze Harry'ego, Rona, Hermiony, Ginny i Neville'a. Obrazy były splecione złotym łańcuchem, na którym widniało słowo: "przyjaciele". Świadczyło to o wielkim oddaniu do swoich kolegów z Hogwartu.

Matka Luny była niezwykłą osobą, która uwielbiała eksperymentować. Kiedy dziewczynka miała dziewięć lat, jeden z eksperymentów matki poszedł bardzo źle i kobieta zginęła. Luna od czasu do czasu bardzo za nią tęskniła, ale odczuwała pewien rodzaj komfortu, wiedząc, że kiedyś na pewno się z nią spotka. Była bardzo podobna do swojej matki.

Kiedy Harry, Ron i Hermiona odeszli ze szkoły, aby rozpocząć poszukiwanie horkruksów, Luna wraz z Ginny i Neville'm na nowo ożywiła Gwardię Dumbledore'a, aby stawić opór Śmierciożercom panoszącym się w szkole. W czasie trwania szóstego roku nauki w Hogwarcie, wraz z Ginny i Nevillem próbowała ukraść z gabinetu ówczesnego dyrektora, profesora Snape'a, miecz Godryka Gryffindora. Zostali jednak przyłapani, a ich "karą" było pomaganie Hagridowi w Zakazanym Lesie. Kiedy wracała do domu na przerwę świąteczną, została porwana z Ekspresu Hogwart i uwięziona w posiadłości Malfoyów wraz z Ollivanderem. Przyczyną porwania było to, że jej ojciec zachęcał w swoim magazynie do pomagania młodemu Potterowi. Więźniom udało się uciec. Luna dzielnie walczyła w czasie Bitwy o Hogwart.

Po opuszczeniu szkoły stała się bardzo sławną w świecie czarodziejów przyrodniczką, prowadząc badania naukowe nad wieloma nowymi okazami i poślubiając kolegę z branży, Rolfa Scamandera. Wiadomo, że później mieli bliźniaki: Lorcana i Lysandera.

Ciekawostka: to Luna zasugerowała, że brakującym horkruksem może być diadem Roweny Ravenclaw. Bez niej prawdopodobnie nic by się nie udało! Dziewczyna udowodniła, że jest bardzo inteligentna i ma otwarty umysł na wiele istotnych spraw.


Źródła:
- The Harry Potter Lexicon
- książki o HP